InfernoVision

Yes

Het gaat, die therapie heeft echt goed gedaan. Kinderen zetten enorme druk op de relatie: In ons multinationaal gezin hebben wij geen hulp van de Zwitserse kant van de familie want die is te ver weg. De Nederlandse kant heeft trouwens aangegeven niet te willen helpen of kan dat niet. Verder zijn al onze vrienden single en richten zich op hun carriere. "It takes a village to raise a child", maar er is geen "village" meer. Jammer, wij brengen intussen bijna ons hele inkomen naar de kinderopvang en hebben van 06:00 tot 20:00 een gedirigeerd programma. Ik heb me er maar bij neergelegd, maar zij lijkt dat niet te kunnen dus loopt eigenlijk vanaf het wakkerworden al op het tandvlees.

Daar sta je dan, als pronatalist in 2025, terug te blikken op je single leven van een aantal jaar geleden en je af te vragen of het het allemaal wel waard is. Maar ik ben wel positief, uiteindelijk komt het allemaal wel goed.

Eenzame singles: Geniet meer van de vrijheid die je hebt, ik heb dat in mijn ogen te weinig gedaan. Ga desnoods voor 500 afwijzingen per 1 acceptatie, niemand zal het zich nog herinneren behalve jij.

Dat heb ik zeker, ik ben vrij mondig want ik ben een liberale Nederlander. Maar het aangeven van mijn behoeftes ervaart zij als druk zetten en haar guilttrippen en dan gaat ze de hakken in het zand zetten. Ik moet van haar stilzwijgend, zonder discussie, accepteren dat zij er nu even geen zin in heeft. Zij is oorspronkelijk Zwitsers en -- bij gebrek aan een betere, moderne term -- vrij woke. Niet mee te discussieren, daar hadden we een therapeut voor nodig.

Een boeket rozen en uit eten, daarna gehoopt op wat aandacht van haar. In plaats daarvan hebben we hebben de kinderen naar bed gebracht en daarna is zij ingeslapen. Volgend jaar weer een kans, zullen we maar zeggen.