Ik vraag me wel af in hoeverre dit makkelijker gezegd is dan gedaan. (Hetzelfde heb ik als men roepte om bijv. een langetermijnvisie.)
Terwijl het antwoord vaak eenvoudig is: persoonlijk contact en luisteren naar de behoeften van burgers en kinderen.
OK, dus stel, je stelt een ambtenaar aan wiens taak het expliciet is om te luisteren. Is dat dan écht voldoende, of zou diegene ook daadwerkelijk wat voor mensen moeten kunnen doen? Als ja, dan kom je toch weer terecht bij regels en procedures die ze die mogelijkheid geven.