obywatelle

Jak w tytule.

Lincz na lewicowej posłance i jazda jak po łysej kobyle, czy fajna i ciekawa współpraca ponad partyjnymi podziałami?

Przypominam fajne poglądy Marcina Horały:

*Marcin Horała, były szef PiS na Pomorzu, a prywatnie ojciec trzech córek, broni odmowy wykonania aborcji u zgwałconej przez własnego wujka 14-letniej dziewczynki z niepełnosprawnością intelektualną.

(...)

-A jakby pan redaktor sobie to wyobrażał odwrotnie? Jakby pan nazwał kraj, w którym na przykład muzułmanin jest zmuszany do jedzenia wieprzowiny, że ma obowiązek, a jak nie, to zostanie zwolniony z pracy albo będzie ukarany? - zastanawiał się polityk PiS.*

https://trojmiasto.wyborcza.pl/trojmiasto/7,35612,29417918,posel-marcin-horala-porownal-aborcje-u-zgwalconej-14-latki-do.html

Z informacji Onetu wynika, że pomiędzy działaczami Lewicy i partii Razem wybuchła batalia o "jedynkę" na liście w eurowyborach z województwa śląskiego. Partia Razem postawiła warunek, że to ona wskaże kandydata, ale Nowa Lewica nie chce dopuścić jej do "najlepszego kąska". Wyborcza układanka to jednak tylko jedna z odsłon wewnętrznych potyczek, jakie od tygodni toczą ze sobą oba ugrupowania. Sytuacja przed eurowyborami stała się napięta, a we wtorek doszło do spotkania liderów ugrupowań — Włodzimierza Czarzastego i Adriana Zandberga.

27 kwietnia mamy poznać nazwiska "jedynek" na liście Lewicy do europarlamentu. Ale bój toczy się o okręgi dla niej biorące: śląski, wielkopolski i warszawski.

Na Śląsku swoje aspiracje do pierwszego miejsca zaczęła zgłaszać partia Razem, co miało podgrzać nastroje wewnątrz klubu parlamentarnego, bo Nowa Lewica ma tam murowanego kandydata — europosła Łukasza Kohuta W rozmowie z Onetem europoseł twierdzi, że jego pozycja nie jest zagrożona, ale decyzja władz partii jeszcze nie zapadła. We wtorek o sytuacji w klubie dyskutowali ze sobą Włodzimierz Czarzasty i Adrian Zandberg Jak ustaliliśmy, partia Razem miała się zgodzić, że przed eurowyborami nie będzie eskalować wewnętrznych konfliktów. — Musimy iść szerokim frontem, bo wynik niższy niż 9 proc. będzie oznaczał, że jesteśmy formacją kończącą się — słyszymy w otoczeniu partii Razem Poza Śląskiem ciekawa sytuacja jest także w wielkopolskiej Lewicy, gdzie być może o "jedynkę" będzie ubiegać się dwoje wiceministrów. Ile osób z rządu wystartuje w eurowyborach, wciąż jest niewiadomą, bo niektórzy obawiają się gniewu szefa rządu.

Nic takiego się nie stało. To wybory sejmikowe. Nikt nie łudził się, że Lewica zrobi w nich dobry wynik. To nie pierwszy raz, kiedy sondaże nam spadają. Patrzymy przed siebie i idziemy dalej — mówiła mi jedna z posłanek Lewicy, gdy tuż po pierwszej turze wyborów samorządowych zapytałam, co poszło nie tak.

Lewica zdobyła w nich 6,32 proc. głosów i zdobyła zaledwie osiem mandatów w sejmikach. Ale zamiast rozpaczać — jak twierdzili politycy — partia bierze się ostro do roboty. — Za nami dobra, momentami burzliwa debata, która była potrzebna, by powiedzieć: lewica zamyka rozdział dotyczący wyborów samorządowych — mówiła po sobotnim zarządzie Nowej Lewicy ministra Katarzyna Kotula. Personalnych rozliczeń — jak zapewniali nas politycy — nie było.

Ale Włodzimierz Czarzasty i Robert Biedroń, którzy są współprzewodniczącymi partii, mieli zasugerować, że nie będą się już ubiegać o szefostwo na kolejną kadencję. Do wyborów wewnątrz Nowej Lewicy zostały dwa lata. Ale za rogiem czekają już inne.

— Wyciągamy wnioski, ale idziemy dalej, bo już za chwilę wybory do Parlamentu Europejskiego — podkreślała Kotula, którą zarząd wybrał na szefową kampanii wyborczej do europarlamentu.

Jaki pomysł na tę kampanię ma Lewica? Tego dopiero mamy się dowiedzieć, podobnie jak tego, kto znajdzie się na wyborczych listach Lewicy do PE w każdym z 13 okręgów. Nazwiska oficjalnie mamy poznać 27 kwietnia. Ale wewnątrz Lewicy trwa już zacięty bój o to, komu przypadną miejsca biorące. Zwłaszcza że z symulacji na podstawie ordynacji wyborczej do PE wynika, że gdyby Lewica powtórzyła wynik z wyborów samorządowych (6,23 proc.), mogłaby liczyć tylko na trzy mandaty. Wynik na poziomie wyborów parlamentarnych (8,6 proc.) dawałby Lewicy cztery lub pięć mandatów.

Z informacji Onetu wynika, że najbardziej zacięta wojna toczy się m.in. o "jedynkę" z województwa śląskiego. Partia Razem miała postawić warunek, iż to jej kandydat będzie tam liderem listy. Nieoficjalnie słyszymy o pośle z Katowic Macieju Koniecznym.

Tymczasem na pierwsze miejsce ze Śląska liczy obecny europoseł z tego województwa Łukasz Kohut, znany m.in. z aktywnej walki na rzecz uznania śląskiego za język regionalny. Pięć lat temu zdobył prawie 50 tys. głosów i uzyskał mandat do Parlamentu Europejskiego jako jeden z trzech kandydatów Wiosny Roberta Biedronia.

Partia później połączyła się z SLD, tworząc Nową Lewicę. — Nie wyobrażam sobie, żeby Łukasz nie dostał "jedynki". Moim zdaniem jest jednym z najbardziej aktywnych polskich eurodeputowanych, więc dlaczego miałby zostać ukarany? — słyszymy od jednego z polityków Nowej Lewicy.

"Chcą przyjść na gotowe"

Europoseł Łukasz Kohut w rozmowie z Onetem podkreśla natomiast, że nie obawia się o swoją pozycję przy rozdawaniu miejsc na listach wyborczych. — Chcę wystartować z okręgu śląskiego i myślę, że moja praca przez pięć lat w PE i ta dla regionu sama się broni — mówi Onetowi europoseł i dodaje, że słyszał o rosnącej w okręgu konkurencji. — Wiem, że są tacy, którzy bez szczególnych zasług dla regionu chcą przyjść na gotowe i wziąć najlepsze kąski — komentuje.

Śląsk to potencjalnie biorący okręg, więc jest o co walczyć.— Nie odpuścimy tego Śląska. Szefostwo musi to załatwić – mówi nam jeden z członków władz Nowej Lewicy. —Gdyby Łukasz nie dostał "jedynki" kosztem kogoś z Razem, oznaczałoby to potężne tąpnięcie w lokalnych strukturach Lewicy — dodaje polityk Nowej Lewicy.

Jednak partia Razem także nie odpuszcza, co sprawia, że sytuacja wewnątrz klubu stała się jeszcze bardziej napięta.

"Nie będziemy się z Włodkiem kłócić" Jak ustalił Onet – we wtorek Adrian Zandberg spotkał się z Włodzimierzem Czarzastym, by omówić sporne kwestie.

Jak się dowiedzieliśmy, jeszcze kilka tygodni temu w Lewicy zrodził się taki pomysł: w eurowyborach wystartują wszyscy obecni posłowie, ministrowie i wiceministrowie z Lewicy. Chodziło o to, by maksymalnie wzmocnić listy. Ale tylko ci z miejsc biorących mieli prowadzić kampanię wyborczą. Takie podejście miało się nie spodobać partii Razem, która nie chciała narażać się na wizerunkowy blamaż, upychając — brzydko mówiąc — swoimi ludźmi listy, z których i tak nie mają szans się dostać.

Ale, jak słyszymy, po wtorkowym spotkaniu liderów członkowie Razem zmienili front i zrobili pół kroku w tył. — Nie będziemy się z Włodkiem kłócić — usłyszeliśmy.

Partia zamierza zgodzić się z pomysłem Czarzastego i wystawić swoje kandydatury tam, gdzie będą mogły zagrać na wzmocnienie ogólnego wyniku. — Stwierdziliśmy, że lepiej pójść szerszym frontem i spróbować postarać się w tych wyborach o pięć-sześć mandatów, niż doprowadzić do wewnętrznego krachu na lewicy. W dwojgu poprzednich wyborów zrobiliśmy słabe wyniki, teraz wynik poniżej 9 proc. będzie oznaczał, że jesteśmy jako Lewica formacją kończącą się, a na horyzoncie przecież wybory prezydenckie — słyszymy w otoczeniu partii Razem.

Gdy dopytujemy, co Razem chce w zamian, nie padają konkrety, ale słyszymy o "refleksji" w stylu dawnej Platformy — że to zgoda buduje, a niezgoda rujnuje. Choć z tematu Śląska rezygnować nie zamierza.

Strach przed gniewem Tuska

Przeciąganie liny i układanie list zapewne jeszcze chwilę potrwa, zwłaszcza że nawet w Nowej Lewicy nie ma pełnej zgody co do niektórych propozycji.

Wciąż nie jest przesądzone to, ilu ministrów bądź wiceministrów wystartuje w wyborach do PE. Joanna Scheuring-Wielgus (z Wielkopolski), która jest wiceministrą kultury, wiceminister sprawiedliwości Krzysztof Śmiszek (z Dolnego Śląska) czy wiceszef MSZ Andrzej Szejna to nazwiska, które pojawiały się w kontekście eurowyborów od dawna i sami ministrowie nie kryją chęci wyruszenia do Brukseli.

Ale w Lewicy słyszymy też, że niektórzy politycy, którzy do resortów rządu Tuska weszli, boją się ogłaszać swój start, bo nie wiedzą, jak na to zareaguje szef. Martwią się, że na czas kampanii poleci takim kandydatom zrzeczenia się pracy w ministerstwach, a jeśli nie — zapamięta, komu po zaledwie czterech miesiącach pracy były już w głowie niebieskie migdały.

Pożar do ugaszenia

To nie wszystko. — Włodek ma też pożar do ugaszenia w Wielkopolsce. Tam struktury nie bardzo chcą na "jedynce" Scheuring-Wielgus, bo proponują kogoś swojego. Stamtąd też chciał kandydować wiceminister Szejna, bo zdaje sobie sprawę, że start z jego rodzimego okręgu małopolsko-świętokrzyskiego może nie dać mu mandatu — słyszymy od polityczki Lewicy. — Być może jeśli nie dostanie "jedynki" w Wielkopolsce, w ogóle nie wystartuje — dodaje polityk Nowej Lewicy.

Dziś słyszmy, że na Pomorzu szykowany jest desant, a listę ma otworzyć poznańska posłanka Katarzyna Ueberhan. W Łodzi "jedynką" ma być Marek Belka, a w Warszawie swój start ogłosił już Robert Biedroń. W Lublinie czy Rzeszowie, czyli w miejscach bez szans na mandat Lewicy, na "jedynkach" znajdą się prawdopodobnie regionalni liderzy – Jacek Czerniak i Wiesław Buż.

Układanie list wyborczych odbywa się przy wciąż niegasnących głosach narzekań lewicowych partyjnych dołów. — Ludzie w regionach czują, że w wyborach samorządowych byli pominięci, że nie było dobrej kampanii, wsparcia ich ze strony liderów, że Lewica stała się "partią jednego tematu", artykułując głównie temat aborcji — słyszymy od polityka Lewicy.

Lewica i Razem osobno

Te zarzuty słychać też było po wyborach parlamentarnych. Właśnie wtedy mocniej zaczęło iskrzyć między partią Razem a Nową Lewicą, które stworzyły klub parlamentarny. Wówczas partia Zandberga i Biejat stanęła okoniem do reszty demokratycznej większości i zapowiedziała, że nie wejdzie do koalicji rządowej. Razem nie dostało gwarancji od Donalda Tuska, że postulaty partii zyskają finansowanie, i nie chciało w ciemno wchodzić do gabinetów.

W Lewicy dało się wtedy wyczuć pewien niesmak wobec takiego zachowania, ale też nikt z jej działaczy partii Razem na siłę do rządu wciągać nie chciał. Bo październikowe wybory pokazały też, że mała partia potrafi także zadawać swoim lewicowym partnerom bolesne ciosy.

Tak było w Krakowie, gdzie startująca z drugiego miejsca na liście Daria Gosek-Popiołek (Razem) zdeklasowała pierwszego na liście Macieja Gdulę (Nowa Lewica) i to ona wzięła jedyny mandat dla Lewicy z tego okręgu. Podobnie było w okręgu 20. na Mazowszu. Tam działaczka Razem Joanna Wicha także startowała z drugiej pozycji i uzyskała mandat, wyprzedzając "jedynkę" z Nowej Lewicy – Arkadiusza Iwaniaka.

Zaciekła kampania pod Wawelem

Takie wyniki sprawiły, że wewnątrz Lewicy powiało chłodem, a we wspomnianym Krakowie do następnych wyborów — samorządowych — Razem i Nowa Lewica szły już osobno. Najlepiej obrazuje to ich poparcie dla kandydatów na prezydenta Krakowa. Nowa Lewica poparła kandydata KO Aleksandra Miszalskiego, a jego kontrkandydat Łukasz Gibała wystartował ze wsparciem partii Razem.

Kampania w Krakowie jest naprawdę zacięta, a o wyniku wyborczym będą decydowały niuanse. Działacze lewicowi nie przebierają w środkach, by krytykować swoich konkurentów.

Przykład? "Twoja partia jest w klubie, który popiera rząd, a którego jestem szefową. Jak się nie podoba, to może w nim nie być" — w takich słowach Anna Maria Żukowska zwróciła się do Aleksandry Owcy, nowo wybranej radnej miasta Krakowa. Słowna przepychanka wywiązała się po tym, jak członkini Rady Krajowej partii Razem, stając po stronie Łukasza Gibały, stwierdziła, że "Nowa Lewica przysyła posiłki z Warszawy, żeby trochę bardziej przypodobać się Tuskowi".

Te słowa o przyszłości Razem w klubie parlamentarnym mogły być poważnym ostrzeżeniem. Na razie w otoczeniu partii Razem słyszymy, że jej konfrontacyjna postawa ma uchronić Lewicę przed "sklejeniem się z partią Tuska", a nie eskalować konflikt po lewej stronie sceny politycznej. Ale też, że przed eurowyborami będą bardziej koncyliacyjni.

Mundurowi weszli na teren, na miejscu jest już m.in. Szpila i Karolina Gierdał, ale sytuacja jest rozwojowa z tego co piszą.

Udostępniam całość, bo to niesamowita beka. Napinka El Kaczorro również ("chcieliśmy zobaczyć jak się boją" xDD).

---

Pierwsze posiedzenie Sejmu po tym, jak Mariusz Kamiński i Maciej Wąsik wyszli na wolność, na skutek zastosowania ponownego prawa łaski przez prezydenta Andrzeja Dudę, miało mieć bardzo burzliwy przebieg. Zarówno marszałek Sejmu Szymon Hołownia, jak i premier Donald Tusk ostrzegali dzień wcześniej przed realną próbą destabilizacji prac parlamentu, reagując w ten sposób na zapowiedzi polityków Prawa i Sprawiedliwości, którzy wprost mówili, że "zrobią wszystko, co w ich mocy, by pomóc Kamińskiemu i Wąsikowi dostać się do Sejmu".

Niemal cały klub PiS czekał na Kamińskiego i Wąsika Swój rychły powrót do ław sejmowych zapowiadali zresztą sami ułaskawieni tuż po opuszczeniu we wtorek wieczorem zakładów karnych. Maciej Wąsik jeszcze w czwartek rano przed rozpoczęciem obrad Sejmu podgrzewał te oczekiwania, zamieszczając w serwisie X (Twitter) zdjęcie sprzed gmachu przy Wiejskiej.

Niemal cały klub Prawa i Sprawiedliwości, liczący obecnie 189 posłów, był przekonany, że Kamiński z Wąsikiem pojawią się tego dnia tuż przed godz. 10 w Sejmie. Część z nich — zgodnie z publicznymi zapowiedziami — była gotowa na siłowe zwarcie i przepychanki ze strażą marszałkowską, by tylko wprowadzić swoich kolegów na salę plenarną. Nikt karczemnej awantury, czy wręcz bójki nie wykluczał.

Dla zdecydowanej większości polityków PiS sprawa powrotu do Sejmu Wąsika i Kamińskiego oraz ich wejścia na salę obrad była zero-jedynkowa. — Otóż ze względu na akt łaski, ze względu na postanowienia Sądu Najwyższego, panowie ministrowie są posłami na Sejm RP. To wszystko, co dzieje się wokół próby wygaszania, łamiąc prawo mandatu obu posłów, jest tylko dowodem na to, że marszałek Hołownia łamie prawo — przekonywał w środę szef klubu PiS Mariusz Błaszczak. Dodał przy tym: — Nie chcemy żadnej awantury, odbieramy to wszystko jako próbę sprowokowania nas do działań, których nigdy nie wykonywaliśmy.

Tylko nieliczni członkowie partii Kaczyńskiego mieli argumentować, że pójście na "twardo" politycznie może tylko zaszkodzić. Mimo to nawet oni byli przekonani, że kierownictwo partii na czele z Jarosławem Kaczyńskim nie zmieni dotychczasowego stanowiska i nie cofnie się przed wprowadzeniem Wąsika i Kamińskiego tego dnia do Sejmu.

Nie było planu wprowadzenia Wąsika i Kamińskiego do Sejmu. "Nikt nam nic nie powiedział" Z informacji Onetu wynika jednak, że decyzji o wprowadzaniu dwóch byłych ministrów w czwartek do gmachu przy Wiejskiej w ogóle miało nie być, a całe zamieszenie zostało sztucznie wykreowane. Przyznał to w rozmowie z Onetem jeden z polityków ze ścisłego kierownictwa PiS. — Żadnego siłowego wprowadzenia posłów Kamińskiego i Wąsika nie było w planach. Nie było żadnej takiej decyzji władz partii — mówi jeden z najważniejszych ludzi w Prawie i Sprawiedliwości.

Duże emocje i taktyka PiS w Sejmie. "Oni są w dziwnym stanie" Jak przekonuje, taką decyzję miał podjąć osobiście prezes Jarosław Kaczyński tuż po opuszczeniu przez obu polityków więziennych cel. Zatem po co całe to zamieszenie? — pytamy. — Aby zobaczyć, jak bardzo takiego scenariusza boją się Tusk, Bodnar i Hołownia. Jak było dzisiaj widać: boją się i to bardzo. Słusznie, bo mają się czego bać — słyszymy w odpowiedzi.

Oficjalny przekaz, który zaprezentował w Sejmie sam lider PiS, brzmiał następująco: — Nie ma ich, ponieważ mogą być w bardzo złym stanie zdrowia w związku z pobytem w więzieniu. Stosowano wobec jednego z nich tortury i to personalna decyzja Tuska i za to odpowie.

W klubie PiS nie wierzą w oficjalny przekaz. "Wyszliśmy na głupców i miękiszonów"

Politycy PiS, z którymi rozmawialiśmy w czwartek, przyznają nieoficjalnie, że nikt w tę narrację nie wierzy. Zwłaszcza że Kamiński z Wąsikiem, odkąd tylko wyszli z więzienia, co chwila udzielają kolejnych wywiadów. W ciągu dwóch dni gościli w Telewizji Republika, w Radiu Wnet oraz telewizji wPolsce. W środę uczestniczyli także w spotkaniu w Pałacu Prezydenckim.

Jak słyszymy, tylko najbardziej zaufana garstka posłów Prawa i Sprawiedliwości miała mieć wiedzę o tym, że Kamińskiego i Wąsika ma w czwartek nie być w ogóle w Sejmie. Większość klubu nic nie wiedziała. — Wyszliśmy na głupców i na miękiszonów. Sami niewiele rozumiemy z tego, co się dzieje w partii. A co mają powiedzieć dopiero nasi wyborcy — słyszymy od niektórych posłów PiS.

Dezorientacja i chaos to mało powiedziane

Rozgoryczenie i zdezorientowanie ma być wśród parlamentarzystów klubu PiS bardzo duże. — Nikt nam o tym nie powiedział. Dezorientacja i chaos to mało powiedziane. Nikt z nas nie wie, jaka jest obecnie strategia partii i co mamy robić dalej — mówią coraz bardziej rozżaleni posłowie PiS, którzy przywołują ubiegłotygodniową awanturę podczas posiedzenia klubu parlamentarnego.

Zwracają oni uwagę także na ostatnią wypowiedź prezesa Prawa i Sprawiedliwości, w której po raz pierwszy publicznie powiedział o konieczności przyspieszonych wyborów parlamentarnych. — Wyjściem jest okres przejściowy, a następnie wybory. Tego nie da się inaczej rozwiązać. Mamy sytuację nadzwyczajną, bo konstytucja przestała praktycznie obowiązywać, w związku z tym można stosować różne metody — ocenił prezes PiS.

Jak przyznają w rozmowach kuluarowych politycy PiS, właśnie z mediów dowiedzieli się o takim scenariuszu, który wydaje im się dzisiaj kompletnie nierealny. — Ponowne wybory do Sejmu i Senatu? W jakim trybie i w jaki sposób? A co z sondażami, które nie dają nam nadziei na powrót do władzy? — mówią zdziwieni wypowiedzią Kaczyńskiego posłowie jego ugrupowania.

Nastroje w PiS coraz gorsze

Nastroje w Prawie i Sprawiedliwości z każdym tygodniem mają być coraz gorsze. Spora część polityków pała żądzą zemsty za to, co robi rząd Donalda Tuska czy to z mediami publicznymi, czy ostatnio prokuraturą. Oczekują oni od władz PiS, w tym od samego Kaczyńskiego, a także prezydenta Andrzeja Dudy, podjęcia dużo bardziej radykalnych kroków. Chcą w ten sposób pokazać nowej koalicji, że za każdym razem, gdy — ich zdaniem — złamie ona prawo, spotka się to ze zdecydowaną reakcją. Argumentują przy tym, że ostrzejszych działań oczekują od nich także wyborcy PiS-u.

W największej partii opozycyjnej są też tacy politycy, którzy uważają, że obecna wojenna strategia niczego nie zmieni, a bez nowego otwarcia Prawo i Sprawiedliwość nie pójdzie do przodu. A już z pewnością nie osiągnie dobrego wyborczego wyniku w zbliżających się wyborach samorządowych, a chwilę później w europejskich.

"Bodnar, Hołownia i Tusk staną kiedyś przed sądem"

— Najważniejsze, że Mariusz z Maćkiem są już na wolności. Przyjdzie taki czas, że zarówno Adam Bodnar, Szymon Hołownia, jak i Donald Tusk staną przed sądem za te działania i sami trafią za kraty. To nie groźba, lecz obietnica. Ale zanim to się stanie, przed nami długa droga — przekonuje jeden z rozmówców z PiS.

Co dalej zatem z Kamińskim i Wąsikiem? Oni sami deklarują, że są wciąż posłami i mają prawo do tego, by pojawić się w Sejmie. Zapowiadają jednak, że zrobią to "na swoich warunkach".

— My się pojawimy. My wyszliśmy przedwczoraj z więzienia. (…) Chcemy w sposób zaplanowany, precyzyjny pojawić się w Sejmie. Panie Hołownia, na pewno pojawimy się w najbliższych dniach, ale na naszych warunkach, nie na waszych. Nie jesteśmy byłymi posłami, mamy legitymacje poselskie — mówił w środę Mariusz Kamiński w telewizji wPolsce.

Wbrew pozorom to dobra wiadomość, o czym wie każdy kto interesuje się patologiczną sytuacją ostatnich 30 lat na polskiej kolei, gdzie regularnie i planowo niszczono wszelką konkurencję dla PKP Intercity. Malepszak to jeden z nielicznych prawdziwych fachowców od kolei w tym resorcie od bardzo dawna.

---

Piotr Malepszak, wiceminister infrastruktury, chce większej konkurencji na torach, głównie na trasach dalekobieżnych. Czy to koniec monopolu PKP Intercity?

-Nie powinniśmy blokować przewoźników, którzy chcą w Polsce jeździć. Konkurencja w przewozach dalekobieżnych powinna się pojawić szybko – przekonuje wiceminister infrastruktury odpowiedzialny za kolej Piotr Malepszak. Mówił o tym w wywiadzie dla dziennika "Rzeczpospolita".

I dodał: - W mojej ocenie powinniśmy umożliwiać dostęp do przewozów dalekobieżnych operatorom komercyjnym już teraz. Uważam, iż dobrze zarządzane PKP Intercity będzie potrafiło konkurować z zagranicznymi przewoźnikami.

Rynek przewozów dalekobieżnych Choć według europejskich przepisów rynek dalekobieżnych przewozów kolejowych ma być od 2030 roku wolny i otwarty dla firm z zewnątrz, to polskie PKP IC powinno się przygotować do konkurencji na torach znacznie szybciej. W jaki sposób? Chociażby - jak mówi wiceminister - przez poprawę efektywności i uruchamianie "większej liczby pociągów w systemie komercyjnym".

Piotr Malepszak docenił jednocześnie kondycję krajowego przewoźnika kolejowego. - W PKP Intercity wykonano dobrą pracę w zwiększeniu liczby pasażerów, głównie dzięki nowym systemom sprzedaży i atrakcyjnym cenom biletów. Stawiam na więcej pracy u podstaw, lepsze wykorzystanie zasobów taborowych i zwiększenie liczby pociągów. Trzeba zwiększyć przychody, bo wiemy, że w szczytach przewozowych w okresie letnim spółka ma problemy z przewiezieniem wszystkich chętnych. Mamy do rozwiązania problem dostępności taboru, bo ponad 40 proc. jej wagonów nie pracuje i nie zarabia – dodał wiceminister infrastruktury.

Kolej i CPK

Rozwój rynku kolejowego jest o tyle ważny, że zgodnie z przyjętym Krajowym Programem Kolejowym na inwestycje w tym obszarze trafi 80 mld zł. Do tego jest jeszcze pula z budżetu Centralnego Portu Komunikacyjnego. W tym przypadku to 155 mld zł. Znaczna większość ma być przeznaczona na kolej.

Już dziś spółka PKP Intercity w swojej strategii do roku 2030 zapowiada zwiększenie sieci połączeń, pociągi mają jeździć częściej, a kategorie składów mają być jasno zdefiniowane. Na wagony i lokomotywy spółka chciałaby przeznaczyć 24,5 mld złotych. W planach jest też rozwijanie nowych kanałów sprzedaży biletów. Głównie mowa tu o systemie dynamicznych cen, który ustala je odpowiednio do popytu, częstotliwości połączeń, kategorii pociągów oraz konkurencji.

Benedikt Fuest, Die Welt

Syrena ostrzegawcza rozbrzmiewa nad Morzem Czerwonym u wybrzeży Jemenu. Na pokładzie niszczyciela marynarki wojennej USA "USS Carney" otwiera się właz. Okręt wystrzeliwuje pocisk, za którym po niebie ciągnie się smuga spalin. Rakieta manewruje, aż uderza w swój cel — drona jemeńskich Huti, który atakował izraelski frachtowiec.

W zeszłym tygodniu amerykański niszczyciel klasy Arleigh Burke zestrzelił nad Morzem Czerwonym trzy takie drony. Pospieszył ponadto z pomocą statkom towarowym, które były celem ataków rakietowych Huti.

Siły morskie Zachodu mają w regionie Bliskiego Wschodu wiele do zrobienia. Okazuje się tymczasem, że marynarka kluczowego członka Sojuszu Północnoatlantyckiego — Niemiec — nie jest w stanie sprostać tym wyzwaniom.

"Konsekwencje ekonomiczne ataków są znaczące "

"Carney" jest częścią jednostki morskiej NATO, której zadaniem jest zabezpieczenie szlaków żeglugowych na Morzu Czerwonym i u wybrzeży Rogu Afryki. Należą one do najbardziej ruchliwych na świecie.

W miniony weekend francuska fregata "Languedoc" poinformowała o zestrzeleniu dwóch dronów Huti za pomocą pocisków przeciwlotniczych "Aster 15".

We wtorek Huti zaatakowali norweski tankowiec "Strinda". Według jemeńskiego ruchu, który od tygodni nęka jednostki na Morzu Czerwonym, statek nie zareagował na instrukcje i ostrzeżenia, w związku z czym został zaatakowany pociskami przeciwokrętowymi. Według amerykańskiej armii na pokładzie wybuchł pożar.

Dane radarowe z platform takich jak Vesselfinder, które zajmują się lokalizacją okrętów, pokazują, że coraz więcej statków nadkłada teraz drogi, aby szukać bliskości okrętów wojennych NATO na Morzu Czerwonym. Unikają one wybrzeża Jemenu tak bardzo, jak to możliwe.

Jemeńscy piraci znów sieją postrach na Morzu Czerwonym. "Uważają się za część samozwańczej osi oporu" Huti od tygodni atakują statki zawijające do izraelskich portów. Pokazują w ten sposób swoją solidarność z radykalnym islamskim Hamasem.

Konsekwencje ekonomiczne ataków Huti są znaczące — po ostatniej napaści na norweski statek cena ropy naftowej znacznie wzrosła. Jeśli rebeliantom uda się zamknąć drogę do Kanału Sueskiego za pomocą dronów i pocisków rakietowych, zakłócą oni łańcuchy dostaw w globalnym handlu.

Jeśli tak by się stało, statki musiałyby okrążać Róg Afryki. Taka sytuacja miała już miejsce w przypadku kontenerowca "Ever Given".

Aby temu zapobiec, w nadchodzących tygodniach NATO prawdopodobnie rozmieści w regionie więcej okrętów.

Niemiecka fregata bezsilna wobec dronów Huti Niemiecka fregata "Baden-Wuerttemberg", typ F125, bierze obecnie udział w wysiłkach mających na celu ustabilizowanie regionu. Okręt znajduje się obecnie u wybrzeży Libanu, gdzie bierze udział w misji Tymczasowych Sił Zbrojnych ONZ w Libanie (UNIFlL) mającej na celu monitorowanie ruchu żeglugowego.

Jak jedyny niemiecki lotniskowiec okazał się totalną porażką Fregaty F125 zostały specjalnie zaprojektowane do długich misji, takich jak ta, która odbywa się obecnie w Rogu Afryki. Cztery niemieckie fregaty F125 zostały oddane do użytku w 2005 r. z myślą o operacjach stabilizacyjnych i zapobieganiu kryzysom.

Okręty mają duży zasięg, a dzięki automatyzacji wielu procesów mogą być obsługiwane przez mniejszą liczbę załogi. Jednak w porównaniu do swojego poprzednika, F124, nie mają pocisków obrony powietrznej, które są obecnie jedyną pomocą przeciwko rakietom i dronom Huti.

F125 ma na pokładzie broń przeciwlotniczą. Służy ona jednak wyłącznie do samoobrony przed nadlatującymi pociskami.

"Baden-Wuerttemberg" i jego siostrzane fregaty byłyby nawet całkowicie bezradne wobec powolnego drona typu "Sammad". Takie bezzałogowe statki powietrzne, które krążą na niebie w odległości ponad 10 km, dostarczają z powietrza dane dla celów rakietowych Huti.

Jemen wyprzedza zdolności Niemiec

Bundeswehra pominęła wyposażenie fregat w wyrzutnie pionowego startu (system VLS, Vertical Launching System), które umożliwiają wystrzeliwanie pocisków SM2 i ESSM o zasięgu od 50 do ponad 100 km, chociaż uzbrojenie to jest standardem na wszystkich innych okrętach NATO o wielkości i roli F125.

Fregaty zostały dostarczone później, niż planowano, w związku z czym systemy "Rolling Airframe Missile" krótkiego zasięgu, którymi dysponują okręty, są już przestarzałe w stosunku do używanego obecnie na polach walki uzbrojenia. Zapewniają one maksymalny zasięg dziesięciu kilometrów i nadają się tylko w bardzo ograniczonym stopniu do ochrony innych statków. Nie mają również wystarczających zdolności do obrony innych jednostek przed dronami.

Tymczasem dzięki wsparciu Iranu, nawet siły rebeliantów w Zatoce Adeńskiej mają teraz możliwość przeprowadzania ataków powietrznych przy użyciu pocisków przeciwokrętowych.

Dzięki swoim dronom Huti mogą rozpoznać cele dla swoich pocisków i wystrzelić je z dużą dokładnością. W związku z tym fregaty F125 jest już przestarzałe, a zamontowane na nich systemy nie mogą być zmodernizowane, aby osiągnąć zakładaną przez NATO gotowość bojową.

Oznacza to, że Bundeswehra w misjach, w których istnieje zagrożenie atakiem dronów, musiałaby teraz wrócić do poprzednich generacji fregat F123 i F124. Systemy obrony powietrznej tych okrętów są obecnie modernizowane, a ich wyrzutnie rakietowe są unowocześniane.

Kłopoty z modernizacją Bundeswehry

Poprzednie typy okrętów także mają jednak swoje problemy. Prawie pięć lat temu system fregaty F124 "Sachsen" zawiódł całkowicie — pocisk eksplodował w lufie podczas próby jego wystrzelenia. Dopiero nieco ponad tydzień temu niemiecka marynarka wojenna ogłosiła, że uszkodzony okręt jest ponownie w pełni sprawny.

Oznacza to, że Bundeswehra ma obecnie tylko trzy okręty, które przy użyciu pocisków SM2 i odpowiedniego radaru mogą chronić szlak żeglugowy, taki jak Morze Czerwone, przed atakami dronów.

Planiści niemieckiego rządu również zdają sobie z tego sprawę. Następna generacja fregat, F126, będzie ponownie wyposażona w wyrzutnie pionowego startu. F125 mają być stopniowo wycofywane z eksploatacji w połowie lat 30. XXI w.

Zanim jednak okręty F126 będą dostępne, minie jeszcze sporo czasu. Pierwsze dostawy tych fregat nowego typu planowane są dopiero w 2028 r.

TW Wyborcza.

https://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/7,54420,30065651,sklotersi-zajeli-prywatny-pustostan-na-pradze-zwyciezyli-w.html?utm_source=facebook.com&utm_medium=SM&utm_campaign=FB_Warszawa_Wyborcza

---

Na skłot weszło 12 mężczyzn z młotami i pałkami teleskopowymi. Powiedzieli, że jeśli nie wyjdziemy sami, to wyrzucą nas siłą. Nie udało im się - mówi Janka, mieszkanka pustostanu. Radny PiS nazywa skłotersów "komunistycznymi bojówkarzami terroryzującymi właścicieli". – Tu mamy salę gimnastyczną, tutaj będzie skate park, a tam dalej przestrzeń na warsztaty artystyczne – opowiada Werka, kiedy oprowadza mnie po ogromnych halach zakładowych byłej piekarni. Znajdujemy się na Pradze-Południe przy ul. Kamionkowskiej 50. To miejsce, które członkowie kolektywu Zaczyn zaczęli skłotować kilka miesięcy temu.

Sprawa stała się głośna w połowie lipca. Po tym, gdy obecna właścicielka budynku dowiedziała się, co dzieje się na jej terenie, pojawiła się tam z grupą eksmiterów. Skłotersi nagłośnili sprawę i dzięki wsparciu grupy kilkudziesięciu osób uniknęli eksmisji. Na jak długo?

Skłotersi w halach praskiej piekarni

Piekarz Zbigniew Fronc budował w tym miejscu swoją fabrykę od 1955 r. Przez lata urosła ona do słusznych rozmiarów i obecnie znajduje się w niej kilka hal produkcyjnych, silos, budynek gospodarczy z wieżyczką, a do pewnego momentu także sklep z zakładowymi wypiekami. Firma przestała działać ok. 2011 r., kiedy obecnie prawie 90-letni Zbigniew Fronc zaczął chorować. Od tamtego czasu budynek jest pustostanem, zarządza nim córka piekarza.

Kilkunastoosobowa grupa z kolektywu Zaczyn zamieszkała w nim w maju tego roku. To pierwszy skłot założony w Warszawie od dziewięciu lat, a jednocześnie czwarty na mapie miasta. Jest też wyjątkowy, bo o ile Syrena przy ul. Wilczej, Przychodnia przy ul. ks. Skorupki i Ada przy ul. Puławskiej to pustostany należące do miasta, to budynek piekarni oraz działka są w rękach prywatnych.

Obecni mieszkańcy piekarni to pracownicy NGO i aktywiści. Połączyły ich znajomości na studiach i wspólne kręgi znajomych. – Dla mnie to pierwszy w życiu skłot, ale niektórzy z nas mają większe doświadczenie – opowiada Werka. – To miejsce powstało na skutek gentryfikacji i nieustannie rosnących cen wynajmu mieszkań. Kiedy czynsz zaczyna wynosić ponad połowę twoich dochodów, zaczynasz pracować, żeby mieszkać, i mieszkać, żeby pracować. Sam też mógłbym znaleźć coś na wolnym rynku, ale zwyczajnie nie chcę takiego życia – mówi jeden z mieszkańców skłotu.

Kolejnym aspektem wymienianym przez skłotersów jest chęć budowania sąsiedzkiej wspólnoty. Obecnie w pustostanie organizowane są cotygodniowe spotkania i seanse filmowe. Znajdują się tam też freeshop i jadłodzielnia. – Mam poczucie, że odzyskaliśmy tę przestrzeń nie tylko dla siebie, ale także dla okolicznych sąsiadów. Dorośli i dzieci z okolicy pozytywnie reagują na to, co robimy – opowiada Janka. – Lubimy być razem jako grupa, ale znalezienie prywatności i miejsca tylko dla siebie też jest tu możliwe.

Dopytuję skłotersów o to, w jaki sposób rozumieją "prawo własności". – Uważam, że nie jest ono łamane, kiedy używamy miejsca, które od 12 lat stało puste i niszczało. W obliczu kryzysu na rynku mieszkaniowym pustostan w centrum miasta, który nie spełnia żadnej funkcji społeczno-gospodarczej, jest marnotrawstwem. Kradzież byłaby, gdybyśmy zajęli dom, gdy jego mieszkańcy pojechali na wakacje – twierdzi Janka. – Nie jestem też śmiertelnie przywiązana do tego miejsca. Wyprowadziłabym się, gdyby jego właściciele mieli w związku z nim konkretne plany.

Po dwóch miesiącach od zajęcia pustostanu doszło do konfrontacji między skłotersami a właścicielką budynku. Córka piekarza w czwartek 13 lipca miała przyjść do zakładu razem z grupą eksmiterów. – Mężczyźni trzymali w rękach młoty oraz pałki teleskopowe. W nagranych przez nas rozmowach eksmiterzy wprost mówią, że nic, ani prawo, ani policja, nie stoi na przeszkodzie, żeby nas siłą wyrzucić z przestrzeni. Pojawiła się policja. Początkowo funkcjonariusze chcieli nas zostawić samych, żebyśmy rozwiązali problem między sobą – wspomina Werka. Skłotersi napisali o eksmisji w kręgu swoich znajomych. W ciągu kilku godzin przy ul. Kamionkowskiej 50 pojawiło się kilkadziesiąt osób, którym wspólnymi siłami udało się powstrzymać eksmiterów. – Policjanci zdecydowali się zostać, kiedy zobaczyli tłum wspierających nas ludzi – mówi Werka.

Ostatecznie obydwu stronom udało się umówić na rozmowę w lepszych warunkach. – W sobotę 15 lipca odbyliśmy sześciogodzinne negocjacje. Zaproponowaliśmy, że jeśli właścicielka planuje sprzedać bądź zagospodarować teren, to aby podała nam konkretny termin, a my do tego czasu się wyniesiemy. Nie doszliśmy do porozumienia. Nasza propozycja spotkania się w towarzystwie mediatora została odrzucona. Czekamy na wyrok eksmisyjny – mówi Werka.

Ze względu na charakter eksmisji skłotersi zgłosili się do biura rzecznika praw obywatelskich.

Wojciech Brzozowski, zastępca RPO, w piśmie wysłanym do komendanta stołecznej policji podał w wątpliwość środki, jakie zastosowała właścicielka – próbę dokonania eksmisji bez komornika oraz prawomocnego wyroku sądu. W dodatku Wojciech Brzozowski zwrócił się do policji z prośbą o zachowanie w tej sprawie szczególnej ostrożności i uwagi. – Jesteśmy zastraszane. Obrana przez właścicielkę strategia nie jest czymś wyjątkowym w skali miasta. Właściciele nieruchomości stale nękają lokatorów, grożą nielegalną eksmisją i użyciem przemocy – twierdzi Werka.

Sprawa stała się polityczna, a w ideologiczny spór włączyli się działacze prawicy oraz lewicy. Praski radny Marek Borkowski ocenia, że: "Na Kamionku grupka komunistycznych bojówkarzy terroryzuje właścicieli terenu dawnej piekarni przy ul. Kamionkowskiej. Grupka ta chce »negocjować« korzystanie z nie swojej posesji oczywiście za darmo, pod płaszczykiem a jakże działalności »kulturalnej«".

Inicjatywa spodobała się za to Indze Domańskiej, radnej os. Kinowa i działaczce Partii Razem. – "Prawo własności ma znaczenie (do dziś mamy problemy z dekretem Bieruta), ale w Polsce nadal brakuje podatku katastralnego. Można mieć nieruchomość, nie korzystać z niej i doprowadzić do ruiny. Ta sytuacja ma negatywny wpływ na cały rynek nieruchomości i najmu. Stoją puste lokale miejskie, kamienice, działki i mieszkania. Tracą na tym wszyscy mieszkańcy miasta" – przekonuje Domańska w swoim wpisie.

Właścicielka piekarni nie zgodziła się na rozmowę z dziennikarzem na temat sytuacji przy ul. Kamionkowskiej 50.

Koleżankę to chyba z Kompostu jeszcze kojarzę.

Dobijająca analiza syndromu sztokholmskiego. Cóż, są ludzie i parapety.

Jak wyżej. Postujecie czasem to powiedzcie co polecacie! Polityczne, ekologiczne, gospodarcze, naukowe – co tam macie. PL/ENG.